Het was op een kille en donkere januari ochtend dat ik in de auto zat op weg naar mijn eerste afspraak van die dag, ergens in het midden van het land.

Om de files te vermijden reed ik om half 7 over de A4, vergezeld door een aantal andere vroegere vogels.   5 kilometer voordat ik mijn eindbestemming had bereikt en 2 uur te vroeg voor mijn afspraak, ontving ik een bericht van mijn contactpersoon. Ze gaf aan dat ze onze afspraak helaas moest verplaatsen omdat ze de hele nacht in de weer was geweest met haar zieke zoontje en uiteraard de verzorging die dag ging voortzetten.

Tja, daar stond ik dan om 8 uur 's ochtends bij een McDonalds langs de snelweg. Omkeren zou niet beste optie zijn. Punt 1 ik zou dan in een file terechtkomen en punt 2 ik had 's middags een andere afspraak in de buurt van waar ik me bevond. Balen? Ja, vooral voor mijn contactpersoon die de zorg en verzorging heeft van een ziek kindje. Ik neem aan dat niemand zit te wachten op ziek zijn of een zieke dierbare!

Gelukkig is de McDonalds (tenminste deze) om 8.00 uur open en kon ik met een cappuccino eens bedenken welke 1001 dingen ik kon gaan doen met de onverwachte ruimte in mijn agenda, zoals:

- Mijmeren over het leven en over al mijn plannen en plannetjes

- Bijwerken van mail

- Blog en nieuwsbrief schrijven

- Offerte maken

- Andere afspraken voorbereiden

- Spontaan bezoekje brengen aan een relatie die in de buurt werkt

- Zaken afhandelen van mijn 'wishlist' op het things to do lijstje, die al wekenlang steeds worden doorgeschoven omdat ze verdrongen worden door prioriteiten

- etc etc

Uren later waarbij ik tig cappuccino's naar binnen heb gewerkt stap ik met voldoening weer in mijn auto om naar mijn middag afspraak te gaan. Ik heb (nog) geen annuleringsbericht ontvangen......

Lopend naar de auto vraag ik me glimlachend af; is dit wat er bedoeld wordt met 'van de nood een deugd maken?'